Saturday, June 4

a friendship ,



Persahabatan tuh satu ikatan yang sangat mulia , bukan senang untuk punya satu persahabatan yang kukuh .
Mungkin semua ny start sebab silap aku gak , aku tahu bukan senang untuk seseorang tuh terima sikap aku ,
aku tak minta untuk korang benci aku , aku lagi tak nak . tapi sape aku , aku manusia biasa sahabat , yang tak pernah lepas dari buat salah . aku tak minta nak susahkan korang , asyik nak kena paham perangai aku yang terasa tak tentu pasal and marah marah tak tentu . aku tahu , sape boleh tahan kan ?

Bila aku mula gado dengan dia , then korang ignore aku . aku sedih , kau kawan aku , kawan rapat since last year lagi . Korang kawan baik aku . aku lebih tahu korang sape .
Tapi korang macam tak kenal aku , seolah seolah kita baru jew kawan semalam . tak rapat macam dulu .aku terasa sgt , tapi aku sikit pun tak bagitahu korang . sebab aku tahu korang tak suka aku terasa , korang benci tuh kan .then , aku decide . aku just diam . layan macam biasa . ap lagi yang boleh aku buat , aku tak ada pilihan kawan ,

bila aku diam , aku mula perhatikan korang . then , aku yakin . aku rasa macam orang asing diantara kawan kawan aku sendiri . bila aku buat humors , seorang dari kawan kawan aku sikit pun tak ketawa . aku sediy sgt , apa lagi salah aku . sedangkan aku dah baik dah dgn dia , tak gado gado lagi .sebab aku tahu aku semakin kehilangan kawan kawan aku , tapi ? korang still layan aku macam tuh .

Dulu , bila korang nak makan . korang mesti panggil aku . since kita lain lain dorm ny . tapi sekarang ?
bukan nama aku yang korang sebut , tapi nama orang lain . dear friends boleh kira sgt , korang pggl nama aku . tak pew , aku tahan lagi . yes, aku tahu aku macam budak budak hingusan yang nak dimanjakan selalu . tapi sekarang nampak lain sgt , sebab korang selalu manja kan aku .panggil nama aku , tegur aku mcm selalu . walaupun kita dah tak satu dorm , aku tak terasa lgsung , yang aku dah kat dorm lain . yang aku tahu , aku satu dorm dgn korang lagi .

Sejak dari hari tuh , aku jadi pendiam . bila aku dengan korang , aku sampai tak tahu nak ckp apa . sebab aku tahu cerita aku , suara aku . sikitpun tak menarik minat korang . bila aku cerita aku , bila aku mula keluarkan suara aku . reaksi korang ? just satu pandangan kosong , aku jadi terus terdiam . apa lagi yang boleh aku katakan ? tapi , bila salah satu kawan kita mula bercerita . semua fokus kat dia , siap ketawa lagi .
Ya Allah , beratnya dugaan yang kau berikan . Maafkan aku kawan , bukan aku nak mengadu tapi blog aku saje yang tahu setiap patah perkataan yang aku tekan , walaupun dia tak bersuara , tapi cukup la . dia sudi bagi satu ruang kosong untuk aku type .

Bila salah satu rakan kita ada masalah , aku mesti akan tanya . kenapa ? cerita la kat aku semua . tapi ,
dia tak cerita . dia cakap bila ada masa nanti dia cerita . then aku ? okay , tak pew . aku paham ,
she need times , tapi dengan kawan kita yang lain . dia mula bercerita , sampai dia mengalirkan air mata .
Ya Allah , kalau aku boleh tukar tempat dgn dia . aku rela . asalkan dia tak rasa sesakit tuh . aku nak tanya ,
tapi aku tak termampu sebab aku tahu , dia tak sudi cerita kat aku . kalau dia tak sudi , apa daya aku . tak kan aku nak paksa dia . aku akan tunggu sampai dia sudi walaupun suatu ary tuh tak kan pernah ada . sebab aku akan ada untuk korang walaupun korang tak nak aku ada untuk korag atau korang tak pernah minta tuh ,

Satu hari , bila kita kat rumah ALLAH . bila kita selesai solat berjemaah , kita akan ada satu sesi bersalaman.
sampai kat kawan kita yang lain , kau salam . tapi sampai turn aku , kau tak salam pun . korang just pergi jew , padahal aku kat depan korang . HINA sangat kew aku ny , JIJIK sgt kew aku ny , JAHAT sgt kew aku ny . sampai macam tuh , korang layan aku . BESAR sgt dosa aku pada korang ?

Dekat sekolah , bila aku panggil nama korang . korang akan pandang and layan macam biasa tapi ,
nampak sgt korang mcm terpaksa . tapi tak pew la , korang sudi tego aku . layan aku mcm biasa .
Even tak serapat dulu , itu dah cukup bermakna pada aku . terima kasih kawan yang mulia .

Mungkin suatu hari nanti , korang akan baca ny . tak ada niat nak malukan sape sape . sebab semua ny . dari
kesilapan aku gak . aku minta maaf , kalau aku tak cakap terus kat korang , tapi aku sendiri tak tahu nak mula dgn ap .lagipun , korang sudi nak dgr kew ? korang ada masa nk dgr cerita aku kew ? korang pun mesti ada masalah korang sendiri , yang korang nak pikir . tak kan korang nak pikir pasal aku jew kan ? aku minta maaf kalau aku ny tahu susahkan korang jew , mungkin aku akan kehilangan korang buat selama lamanya .
tapi mungkin korang tak sedar yang korang semakin hilang aku . Itupun kalau aku insan yang bermakna pada korang . tapi mesti tak kan ? kalau dulu bila aku rapat dgn akk tuh , korang takot kehilangan aku . korang siap nanges untuk aku . aku terharu sgt , tp sekarang ? mungkin korang dah tak kisah , air mata korang bukan untuk aku lagi . tapi sekarang , aku mula sedih sebab aku akan kehilangan kawan aku yang dulu nya ada utk aku , terima aku seadanya , paham aku . Terima kasih kawan , hati korang cukup mulia dubandingkan dgn aku . yang hanya tahu buat org benci dgn sikap aku . aku tahu , aku bukan sahabat yang sejati untuk korang .
tapi simpan la secebis kenangan yang kita pernah ada dulu sahabat . aku minta maaf sebab tak dapat jadi sahabt yang paling baik untuk korang , maafkan aku untuk segala perbuatan , perkataan mahupun sikap aku sendiri . Aku nk korang tahu , aku sayang korang . Aku tahu ALLAH itu adil . ada hikmahnya ,







No comments:

Post a Comment